Skemmtileg athugasemd

Fyrir sex árum var ég í Fjölbrautaskóla Vesturlands, þá skrifaði ég ritgerð í landafræði sem ég opnaði fyrir tilviljun áðan þegar ég var að leita að gömlu skjali í tölvunni.

Þá sagði ég:

Landbúnaður var ætíð með mikilvægustu atvinnugreinum hérlendis þar til komið var fram á 20. öld, er vélvæðing landbúnaðar hófst. Það segir manni að Ísland hafi verið þróunarland fram á tuttugustu öld, enda var þetta að mestu leiti sjálfsþurftarbúskapur. Ísland yrði nú hálfpartinn þróunarland aftur ef fiskurinn hyrfi úr sjónum. 

Og í athugasemd frá kennara fékk ég:

Hva! Hefurðu ekki trú á Decode, Pharmco, Össur, Kaupþingi og Norðurál?

Skemmtileg athugasemd í ljós frétta undanfarna daga.

Ekki breskt

Cadbury er ekki breskt fyrirtæki, heldur nýsjálenskt.

Innköllun þarf ekki að koma neinum á óvart þar sem nýsjálendingar afsetja stærri hluta mjólkurdufts síns á Asíumarkað og hverjir voru óprúttnu fjárfestarnir í barnamjólkurduftsmálinu um daginn, nýsjálendingar.

Annars eru Nýsjálendingar almennt gott fólk, hljóta að vera einhverjir af Norðureyjunni sem standa í þessu.

Cadbury innkallar súkkulaði

Að fara eftir markaðsduttlungum

Þessa dagana er ég að skrifa ritgerð og til þess er ég að grúska í gömlum blöðum og tímaritum. Rakst á bút í einni grein í Búnaðarblaðinu frá því fyrir 40 árum um Líflambaval.

Svo skaltu hafa þessi niðurlagsorð: Fjáreigendur á Íslandi verða alltaf að gæta þess að fara ekki eftir markaðsduttlungum. Þeir mega ekki láta þá hafa minnstu áhrif á sig. Þegar sauðasalan kom og breska gullið, þá breyttu Þingeyingar fé sínu, svo það varð drullufíngert, óhraust, vanhaldasamt, þurftafrekt og arðlítið á öðrum sviðum, sem við koma arðsemd fjárins, en lausholda kind, sem tekur mest á lifandi vigt, hefur mesta ókosti til að bera.

Af hverju nefni ég þetta hér? Oft hugsa ég um að hverju maður stefnir með kynbótum, núna stefna allir að því að framleiða fitulítið og vöðvamikið fé vegna þess að fyrir það fæst hærra verð en þegar flestir verða komnir á þann stall, hvað þá? Munu sláturleyfishafar þá ekki borga eitt verð fyrir allt kjöt og verðum við þá ekki finna okkur nýja stefnu/markaðsduttlung til að móta okkur að. Held að menn þurfi aðeins að íhuga þetta á næstu mánuðum og árum.

Klukk

Hef ekkert betra að gera núna þar sem ég sit kvefaður og með hálsbólgu á Hvanneyri, einhverjir eftirverkir síðustu helgi.

Fjögur störf sem ég hef unnið við um ævina:
1. Safnvörður Byggðasafns Dalamanna
2. Mjólkurbílstjóri hjá Mjólkursamlaginu í Búðardal
3. Sauðfjársæðingarstöð Vesturlands
4. Starfsmaður Lawson Lea sauðfjárkynbótabús á Nýja-Sjálandi

Fjórir staðir sem ég hef búið á um ævina:
1. Ásgarður í Hvammssveit
2. Heimavist FVA á Akranesi
3. Hvanneyri
4. Hér og þar á Nýja-Sjálandi í þrjá mánuði síðasta vetur

Fjórar bíómyndir sem ég held upp á:
Afskaplega lítill bíómyndamaður svo hér er fátt um svör

Fjórir sjónvarpsþættir í uppáhaldi:
Einnig afskaplega lítill sjónvarpsþáttamaður, oftast það sem er í gangi hverju sinni. Einu sinni var með síðskeggja var í uppáhaldi sem krakki, hef núna lúmskt gaman að afríkuþættinum á miðvikudögum.

Fjórar bækur sem ég hef lesið oftar en einu sinni:
1. Sumardagar
2. Sjálfstætt fólk
3. Pétrísk-íslensk orðabók
4. Ævintýrabækurnar eftir Enid Blyton

Matur sem er í uppáhaldi:
1. Soðinn saltfiskur með kartöflum og mikilli hamsatólg
2. Nýtt saltkjöt með nýjum kartöflum, rófum og jafningi á haustin
3. Soðin blóðmör með jafningi
4. Óhrært skyr með púðursykri og rjóma

Fjórar síður sem ég heimsæki daglega (fyrir utan bloggsíður):
1. mbl.is
2. eyjan.is
3. bondi.is
4. saudfe.is

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum:
1. Danmörk
2. Nýja-Sjáland
3. Ýmsir staðir innanlands, þó ekki allir landshlutar, fer sjaldan í frí.

Fjórir staðir sem ég myndi vilja vera á núna:
1. Einhversstaðar hressari en með kvef og hálsbólgu
2. Væri gaman að taka eina viku í sauðburði á Nýja-Sjálandi
3. Á þurrum stað, þar sem jörð tekur við rigningarvatni
4. Væri líka gaman að þvælast einhversstaðar um sléttur Afríku

Fjórir bloggarar sem ég klukka:
1. Sigurður Þór Guðmundsson
2. Axel Kárason
3. Vagn Kristjánsson
4. Óðinn Gíslason

Capacent

Fékk rétt í þessu póst frá Capacent Gallup um tóbaksnotkun. Í inngangi hennar var sagt að könnunin tæki rúmlega 20 mínútur. Fyrst var spurt um aldur og kyn, og loks kom spurningin Reykir þú, ég svaraði neitandi og þar með var könnun lokið. Í þessum töluðu orðum eru eftir 15 mínútur af þessum 20.

Yfir og út

Fréttaflutningur fjölmiðla

Það er ekki að undra þó sumri hafi lítið álit á bændum og stöfum þeirra þegar umfjöllun sem þessi er það eina sem vekur athygli og kemst í fjölmiðla. Finnst eins og þessi frétt eigi ekkert við okkur frónbúa og hefði bara mátt vera kjurr meðal Kívímiðla. 

Vísir, 09. sep. 2008 08:26

Nýsjálenskir bændur ákærðir fyrir vafasama heimaslátrun

Atli Steinn Guðmundsson skrifar:

Tveir nýsjálenskir bændur á fimmtugsaldri hafa verið ákærðir fyrir ómannúðlega meðferð á dýri eftir að hafa rekið kú í gegn með gaffallyftara.

Kýrin hafði veikst og stóð til að skjóta hana en þá vildi ekki betur til en svo að dýrið drapst ekki af skotinu. Skotfæri voru þá á þrotum svo annar bændanna ók lyftaranum á kúna og stakkst annar hluti gaffals lyftarans í gegnum hana. Þannig hugðist hann flytja dýrið til greftrunar en lögregluþjónn sem mætti honum á þjóðvegi sagðist ekki hafa trúað eigin augum þegar óskapnaðurinn mætti honum og kýrin í þokkabót enn á lífi. Hún var aflífuð hið snarasta og bændurnir ákærðir.

Af ormum, hveljum og svipudýrum

Merkilegt nokk þá náði ég prófinu sem ég skrifaði um í síðustu færslu kannski ekki með glæsieinkunn en þó ágætis einkunn m.v. þann tilkostnað sem ég lagði í undirbúning fyrir prófið.
Annars er ástæða fyrir bloggleysi sennilega almenn leti og sú að ég hef meira en nóg að gera í skóla, félagstörfum og ígripavinnu með.  Annars er maður loksins kominn í áhugaverðu fögin og því verður vonandi meira spennandi í skólanum þennan vetur en síðustu 2, þó dvölin í Kívílandi standi uppúr.  En þessa stuttönnina er ég í Almennri búfjárrækt, Rekstarhagfræði og greiningu ásamt Dýrafræði hryggleysingja sem er kannski minnst spennandi fagið fyrirfram en þó ekki. Á næstu stuttönn er það svo Sauðfjárrækt, Nytjajurtir og Auðlindahagfræði.
Annars er að félagslífið vonandi að komast í gang hjá nemendum LBHÍ, tími feimni og þess háttar fer að rjátlast af fólki en ég get ekki sagt annað en mér lýtist vel á hinn stóra nýnemahóp skólans þetta haustið.
Ígripavinnan felst svo í áframhaldandi útfærslu á verkefni mínu í sumar, var á fundi í dag þar sem næstu punktar voru mótaðir og það ætti að koma í ljós á næstu dögum hvort BSc verkefni mitt verður tengt búvélakostnaði íslenskra bænda. Tók svo síðast hvítagullsrúntinn um helgina, í bili að sinni, allavega fram í nóvember en játaðist síðan aðra vinnu með fyrrum skólafélaga mínum úti á Skaga við að þjálfa eitt stykki gáfumannalið, sjáum til hvort það skili einhverjum árangri eftir áramót.
En burtséð frá því hafði ég aldrei gert mér grein fyrir því hvað lámarksskráning í skýrsluhaldi gæðastýringar er lítil sbr. við hið almenna kynbótaskýrsluhald en þetta er víst nóg til að hægt sé að rekja uppruna og afdrif allra gripa í hjörðinni á einfaldan og öruggan hátt eins og segir í reglugerð númer 10 frá því ári sem brátt fer að styttast í annan endann.
En ætli ég láti ekki eitthvað vita af mér þegar búið er að slátra, þyrfti samt að reyna eyða meiri tíma í umfjöllun um sauðfjárrækt á þessari síðu eins og ég lofaði einhvern tímann.

L&L B

Var að koma úr endurtektarprófi í Líffæra- og lífeðlisfræði búfjár, féll víst í vor. Vona það hafi farið eins og leikurinn í morgun þ.e. að ég verði réttu megin við 5 enda einkunn afstætt hugtak og segir meira um hvernig maður er upplagður í prófi heldur en gáfur svona rétt eins og dagsformið í handboltaleik.

 

Vona svo bara að Íslendingar fari alla leið og tryggi sér gullið, væru þá búnir að tryggja sig inná leikana í London 2012. Ég bíð nefnilega spenntur eftir því að sjá breska landsliðið í handknattleik, dettur í hug að það sé svipað og það ástralska.

Ferðamenn

Túrhestar öðru orði ferðamenn eru undarlegur þjóðflokkur. Vissulega er Ísland fallegt land og vert að skoða en þegar menn gera slíkt án þess að hugsa um hvaða hættu þeir skapa öðrum í umferðinni þá er mér nú eiginlega ofboðið.

 

Oftsinnis í sumar hef ég keyrt um Skógarströndina sem er mjög falleg á fögrum sumardegi og jafnvel á veturna líka en fer hann yfirleitt í myrkri á þeim árstíma. Í hvert einast sinn sem ég hef farið þar um í sumar hef ég rekist á ferðamenn að horfa á eyjaklasa Breiðafjarðar. Það eitt og sér er ekki slæmt en þegar þeir leggja bílum sínum á vitlausum vegarhelming og uppá blindhæð í þokkabót án nokkurrar vitundar um umferð næstu mínútna meðan þeir njóta útsýnisins tel ég fyllsta gáleysi og ekki nema von að maður heyri af umferðaslysum ferðamanna ef þeir haga sér allir svona.

 

Mitt eina alvarlega umferðaslys til þessa var einmitt á fögrum vetrardegi fyrir rúmum sjö árum þegar ég keyrði aftaná þýska ferðamenn sem voru mjög svo hugfagnir af Akrafjallinu og stoppuðu á miðjum vegi. Skeði þetta viku áður en ég fékk bílpróf, kom þó ekki að sök þegar ég tók prófið.

 

Næst á eftir ferðamönnum koma veiðimenn þegar þeir parkera sér á sínum tveimur jafnfljótum á einbreiðum brú og góna í ánna fyrir neðan í von um að sjá fisk, þeir gera sér enga grein fyrir í hvaða umferðarlegu hættu þeir eru og mér er spurn hver á réttinn ef upp koma slys í þannig tilviki?

Hrekkjavakan 2055

Í dag kom út merkilegt plagg á vegum Vísindanefndar um loftlagsbreytingar. Ég gluggaði aðeins í verkið áðan og rakst á þetta:

Eins og fram kom í kafla 1.8 getur afrakstur ræktarlands aukist sumstaðar utan hitabeltissvæða við hóflega hlýnun. Í nýlegu yfirliti um áhrif væntanlegra loftslagsbreytinga á landbúnað á Íslandi er meginniðurstaðan sú að þær muni almennt leiða til eflingar landbúnaðar.  ... Spár um hlýnandi veðurfar ásamt auknum styrk CO2 í andrúmslofti gefa til kynna uppskeruauka á öllum fóður- og matjurtum sem hér eru nú í ræktun. Nýting jurta sem nú eru á mörkum ræktunarsvæðisins, svo sem belgjurta, vetrarýgresis, vetrarrepju og fóðurnæpna, mun verða öruggari. Nýjar fóðurjurtir svo sem hafrar, hveiti og vetrarkorn munu eiga hér stóraukna möguleika. Nýjar nytjajurtir, svo sem ýmsar káltegundir, grasker, og asíur gætu einnig orðið auðræktaðar fyrir 2050. Búfjárræktin ætti að hagnast á betra fóðri og styttri gjafatíma.

Í ljósi þess að grasker verða auðræktuð og algeng hér um 2050 vænti ég þess að hrekkjavökur verði almennur siður hér, enda erum við eins og Bandríkjamenn en ég mundi allt í einu eftir þessum orðum Uncle Chris frá því í nóvember.

 

Verður nú aldeilis gaman að skera grasker á elliheimilinu eftir 50 ár ef mér endist aldur svo lengi. En að öllum gamni slepptu þá er þetta hið alvarlegast mál þessi hlýnun sbr. útskýringar Stöðvar 2 á skýrslunni í kvöld, jöklarnir munu hopa svo mikið að landið léttist og rís að austan en sekkur í sæ á suðvesturhorninu (Hvað verður um nýtt tónlistarhús í Reykjavíkurhrepp?) Við jökulrýrnunina lækkar víst bræðslumark bergs, kvika eykst og eldgos verða tíðari og stærri. Kannski að Svínavarða verði eldfjall að nýju í hinni fornu Laugaeldastöð, sem gæti rumskað af værum blundi. (Ég hélt alltaf að hún færi að gjósa þegar ég heyrði um eldgos sem krakki) Einnig eiga flóð eftir að aukast vegna tíðari úrkomu og guð hjálpi okkur þá, andfætlingar okkar fengu nú sinn skerf af roki og rigningu um daginn.

 

En sjálfsagt tekst Þórunni Sveinbjarnardóttur að koma með góðar reglur til að hægja á hnattrænni hlýnun og merkilegt nokk þá treysti ég henni vel til þess, hún er virkilega einn af fáum ráðherrum (ráðfrúm) sem taka vel úthugsaðar ákvarðanir sbr. umhverfismat Bakka í síðustu viku. Sjálfsagt kemur álver fyrir rest en ég er alveg makalaust undrandi á skammsýnum hugsunarhátt stjórnmálamanna í dag um að álver bjargi málunum, sjáið bara stöðuna í dag. Verður þetta ekki bara byrjunin á viðvarandi kreppu ef byggja á álver í hverju einasta (krummaskuði) á Íslandi.

 

Annars féll Sverrir í álit hjá mér við þennan þátt þó ég viti að hann hafi verið að grínast. Mætti benda honum og fleiri illa þenkjandi 101 búum á ýmis námskeið og námsleiðir LBHÍ áður en þeir fara að gaspra um landbúnað og landbúnaðarkerfið í heild sinni. Því segi ég að helsta ógn íslensks landbúnaðar í dag eru ekki alþjóðlegar tilskipanir og fleira því um líkt, ógnin er vanþekking þjóðarinnar á honum, kostum hans og gæðum.