Sauðfjárrækt

Á miðvikudaginn fór ég með bóndanum á milli þeirra STUD búa sem stunda skráningu og ræktun á Coopworth hérlendis. STUD búin stunda sauðfjárbókhald á ánum og rækta hrúta sem eru síðan seldir til annarra búa sem rækta Coopworth en stunda ekki bókhald. Markmið ferðarinnar á miðvikudaginn var að velja þá hrúta sem þessi ræktunarhópur ætlar að nota fyrir sjálfa sig á næsta tímabili til að framrækta sínar ræktunarlínur.

Þegar hrútarnir eru valdir er bara horft á tölur á blaði og kynbótaeinkunnar sem er reiknuð út í NZ peningum, þ.e. hvers mikið afkvæmi þessa hrúts munu skila framyfir meðaltalið í dollurum. Kynbótaeinkunnin byggir á BLUP mati fyrir nokkra þætti sem eru síðan reiknaðir saman í eina heildareinkunn. Einkunnin byggir á ormum í skít (þ.e. hversu mikið ormalyf þarf til að drepa alla orma viðkomandi einstaklings), fjölda fæddra lamba, lamba til nytja, vaxtarhraða lambanna, kjötþunga og loks á ullarmagni. Þetta er svosem allt gott og gilt nema ég held að ég myndi ekki vilja nota svona kerfi á Íslandi.

Þetta var merkisreisa og gaman að hlusta á kallana þó ég hafi ekki alltaf skilið þá, en þeir skutu hver á annan og voru ekki alltaf sammála um hver væri besti einstaklingurinn, ekki fannst mér hrútarnir neitt fallegir enda held ég að Coopworth væri svona mest megins O skrokkar á Íslandi. En það voru valdir fjórir hrútar og þeir verða notaðir á næsta tímabili og hefur hvert búi hrútinn í viku. Það sem mér finnst síðan best í þessari ræktun er það að 4-5 hrútum er sleppt saman í beitahólf með 500 kindum, allir með litabelti og sitt hvern litinn, síðan er skráð eftir því hvaða litur er á ánni til að vita hver faðirinn er. Veit ekki, gengur kannski í svona stórum hóp, gilda kannski önnur lögmál þar en ég hefði haldið að það væru nú einhverjar ær sem fengju hjá tveimur hrútum og því hæpið að byggja ætternisskráningu á því.

Í gær fór ég síðan á New Zealand Ewe Hogget Field Day en á honum er verið að verðlaun besta búið fyrir góðan árangur í sauðfjárrækt. Þar voru veitt verðlaun fyrir besta búið í sex flokkum (Crossbred, Coopworth, Romney, Perendale, Composite og Fine Wools), síðan var efsta búið valið úr þessum flokkum og verðlaunað sérstaklega en í ár var það bú I&K Pullar í Springfield en þau rækta Coopworth. Fengu einkunnina 97,3 af 110 mögulegum. Einkunnin er byggð á (afurðum hjarðar (lömb fædd, til nytja, ullarmagn og kjötmagn+flokkun) gildir 60 stig, eiginleikar ullar 20 stig, ræktunarmarkmið bænda 10 stig og erfðir og samræmi hjarðarinnar 20 stig). Get alveg tekið undir að hjörðin hjá þeim hjónum var falleg og þar sá ég loksins kindur sem ekki voru shitty að aftan, veit svosem ekki hvað hefur þurft mikið ormalyft til þess. Að lokinni verðlaunaafhendingu var farið í skoðunarferð um jörðina, 50 bílar í strollu um öll beitarhólfin, útvarpssendir í einum bíl og bóndinn sagði frá hvað bæri fyrir augum hverju sinni. Að þessu öllu loknum var síðan grillveisla og ég held bara að ég hafi étið yfir mig, fékk loksins kartöflur sem var ágætis tilbreyting frá kartöflumúsinni sem ég fæ á hverjum degi.

Svo ég haldi nú áfram á sauðfjárræktarlegum nótum þá var meðalviktin á lömbunum í síðustu viku 16,99 kg sem mér finnst nokkuð gott af 37-38 kg lífþunga. Þau flokkuðustu þokkalega og í skönnun var nýtanlegt kjöt 55,57% af skrokknum. Fyrir þetta fékk bóndinn ca. 135000 kr. íslenskar eða um 3700 kr á lamb, þar af voru 200 kr fyrir gæruna.

Besta að enda þetta á einhverju öðru en sauðfjárrækt en í nótt varð jarðskjálfti hér rétt fyrir klukkan fimm, ég rumskaði við hann, allavega hristist húsið og mér segja fróðir menn að hann hafi mælst 5,9 á Richter, upptökin hljóta samt að hafa verið langt í burt því mér fannst ekki vera af þessari stærðargráðu. Mér til mikillar ánægju  forskrúfaðast haninn við jarðskjálftann og galaði ótt og títt það sem eftir lifði nætur sem sínum yndislega falska hreim.

Meira af rúningi

Fyrir þá sem trúa ekki þessu heimsmeti bendi ég á þessa síðu hér, hér er hægt að horfa á umfjöllun Close up. Veit ekki hvað þetta verður lengi inná þessari síðu. http://tvnz.co.nz/view/page/497100/1464796 Smella á Counting Sheep, þar er umfjöllunina að finna.

Síðan er á þessari síðu hægt að skoða hin ýmsu rúningsmet. http://www.shearingworld.com/records/records9.htm Bendi á að Craig Anderson sem þarna er að finna er bróðir Tony sem er vinnumaður hér.

Fleira var það ekki í bili, blogga seinna um hrútaskoðun sem ég fór með bóndanum á í gær.

Hugarheimur Nýsjálendinga

Það er svosem ekkert nýtt að frétta af mér, hér var frekar kalt í dag, rigning og í verstu hryðjunum var úrkoman líkust því sem ég myndi kalla slyddu uppá ástkæra ylhýra og því ekkert mjög spennandi að vera í útivinnu. Dagarnir hafa farið að mestu í dráttarvélavinnu og ég get ekki sagt að það sé neitt mjög spennandi að hristast á opinni dráttarvél með jarðvinnslutæki sem sum hver er aftan úr grárri forneskju. Hélt þetta væri búið í síðustu viku þegar klárað var að sá grasfræi í 25 ha., en þá á eftir að vinna akra fyrir sweeties, (held að það sé notaða á veturna) eða eins og vinnumaðurinn Tony orðaði það "another boring week with tractor work".

Af því ég nefndi nú Tony þá er hann mikið búinn að velta Íslandi fyrir sér síðan ég kom og í einum kaffitímanum (tetímanum, hér er drukkið mikið te, menn fá sé meir að segja te í 28°C hita, skil ekki hvernig það er hægt) sótti hann landkortabók og jú Ísland fannst í nýsjálenskri landabréfabók, pínulítið og eiginlega efst í vinstra horninu. Þegar hann var búinn að skoða kortið mjög vel og hugsa um allt það sem hann var búinn að spyrja mig um Ísland, velti hann því mikið fyrir sér af hverju Grænland héti ekki Ísland og Ísland, Grænland.

Síðan ef ég er kynntur fyrir einhverjum, hér er Jolli frá Íslandi og búið hans er með rúmlega 400 kindur og um 2000 ha. lands. Þetta finnst þeim merkilegt og mikil landsóun því hér eru 5000 kindur á um 500 ha. Þetta er ekki einu sinni samanburðarhæft, hér er allt annað veðurfar fyrir utan slydduna í morgun. Ég var líka eitt sinn spurður hvort við hefðum pinnatætara á Íslandi (Íslendingar er mun lengra komnir í uppfæra jarðvinnslutækin frá síðustu öld), ég sagði svo vera þá var ég spurður (í gríni þó) hvort við notuðum pinnatætarann til að hræra upp í ísnum í jarðveginum.

Eitt sinn spurði Tony mig hvert íslenska orðið væri fyrir sheep og ég svaraði fljótu bragði, kind, SAUÐKIND og Tony hermdi eftir og náði þessu, síðan sagði ég að vonda orðið væri rolla, Tony fannst miklu léttara að bera það fram. Skömmu seinna spurði hann mig hvert íslenska orðið væri fyrir lamb og ég svaraði fljótu bragði lamb. Þetta fannst honum alveg stórmerkilegt og spurði af hverjum við notuðum ekki bara sheep líka fyrst við notuðum lamb. Ég sagði honum að það viss ég ekki en eftir þetta þann daginn þegar kom shitty sheep eða horuð ormaveik kind (the ugly sheep) sagði Tony alltaf, rolla, rolla.

Svo ég endi þetta nú á einhverjum nýsjálenskum fréttum þá var í Close up þætti kvöldsins, sambærilegt Kastljósinu eða Íslandi í dag, umfjöllun um nýsjálenska stúlku sem var að bæta heimsmetið í rúningi. Hún rúði 648 á kindur á 9 klukkutímum eða um 50 sek með hverja (hún lagði allar sjálfar, tek fram að þetta voru allt lömb). Núna þurfa rúningsmennirnir á Íslandi (Maríus, Helgi Haukur) bara fara að æfa sig svo þeir geti slegið þetta met.

Christmas Parade

Já, jólin nálgast víst óðfluga og ég held að fólk verði nú meira vart við það á heima á Íslandi heldur en ég hér miðja vegu milli miðbaugs og suðurpólsins. Eitthvað verð ég þó var við jólin og fór því í dag á jólaskrúðgöngu í Invergarcill sem er svona aðalbærinn hér syðst á eyjunni. Þetta var mjög sérstök upplifun fyrir mig því ég hef aldrei séð svona lagað áður. Og mér finnst nú hálf vitlaust að hlusta á jólalög í útvarpinu og það er um 20 stiga hiti úti og sól, það er sumar fyrir mér ekki jól en jólin eru víst að sumarlagi hér.

Setti inn nokkrar myndir held að þær skýri sig að mestu sjálfar, meir að segja mynd af mér með sólhattinn og af því að kom spurning um hvað gert væri við dádýrin hérna þá held ég að þau fari nú flest í sláturhús, hér eru til bú eingöngu með dádýr og kjötið er allt flutt úr landi, mest til Evrópu. Ef þau eru étin hér þá er það allavega ekki með kartöflum og rabbabarasultu, frekar kartöflumús og apríkósusultu, það sem ég er búinn að fá leið á kartöflumús, verð feginn í febrúar að komast heim og fá almennileg jarðepli. Veit ekki hvernig Akurnesbóndinn myndi fara að við þessar aðstæður.

Til hvers að girða í kringum trjágróður?

Hér er búin að vera bogóblíða undanfarna daga og fór hitinn í 28°C í gær, þá var ég með bóndanum í "discussion group" þar sem rætt var allt það nýjast og besta í landbúnaði hér og fór umræða fram á bændum hjá einum bóndanum í hópnum. Verð nú að viðurkenna að ég skildi nú ekki allt sem þarna fór fram, tók um fjóra tíma og seinni hlutann af tímanum var mér farið að líða mjög illa sökum sólbruna á handleggjunum, þakka fyrir að ég var með sólhattinn góða með mér.

Í dag voru síðan tekin frá sláturlömb og farið með þau í sláturhúsið, m.v. að þau hafi náð 35 kg þunga en þau eru að meðaltali 2 og hálfs mánaðar gömul núna. Þetta virkar eins og sumarslátrun á Íslandi hærra verð fyrir kg þessa vikuna en lægra í þeirri næstu. Það er nú samt ekki mikið af hafa upp úr þessu hér, held að bændur hér séu að fá á bilinu 2500-3000 kr íslenskar fyrir lambið og öfundast mikið þegar ég segi að við fáum um helmingi meira fyrir lambið á Íslandi. Það þótti ekki mikill fjöldi að fara með 36 lömb (enda sennilega ekki nema 0,5% af heildarlambafjölda) í sláturhúsið á þessu búi, voru 150 á sama tíma í fyrra, en október var svo kaldur hér að grasið spratt ekki og þar af leiðandi uxu lömbin hægar. Vakti athygli mína að lömbin er klippt í kringum rófuna sem einu sinni var, áður en þau fara í sláturhús, til að minnka drulluna sem fer með, þegar þau koma síðan þangað fara þau að minnsta kosti tvisvar sinnum í sturtu áður en þau koma að banaklefanum til að minnka skítinn við fláningu. Sláturhúsið er gríðarlega stórt enda er það að drepa 25.000 gripi á hverjum degi held það hafi verið 8 rampar til að taka lömb af bílum í fjárréttinni. Þetta er rólegur tími og Graeme sagði mér að ef ekki væri til nóg sláturfé keypti húsið ær á markaði eins og í Lorneville og væri með á beit nálægt húsinu til að fylla uppí sláturkvóta hvers dags. Bara svo það komi fram þá eru 40 milljónir sauðfjár á Nýja-Sjálandi voru eitthvað yfir 70 milljónir rétt eftir 1980.

Í gær las ég í Farmers Weekly umfjöllun um stærsta kúabú hér í landi, á því eru ein hjón ásamt bróður bóndans búin að kaupa upp nokkur nærliggjandi bú eins og hefur gerst á Íslandi nema hvað þetta bú er núna með 20.000 mjólkandi kýr og eru þær mjólkaðar á 14 mismunandi stöðum. Sem gerir um 1500 kýr á hverjum stað, hér er 400 kúa bú bara bölvað kot. Ef þetta er ekki stórt þá veit ég ekki hvað, framleiðslan er næstum því jafnmikli og á Íslandi.

Titill á færslunni vísar í verkefni sem ég fékk seinnipartinn en það er að rífa gamla girðingu kringum trjágróður og sveim mér þá hvað það er leiðinlegt, gott að geta bölvað á góðri kjarnyrtri íslensku við það verk, það skilur enginn það hér hvort sem er. Fæ sennilega að halda áfram með það verk á morgun og get núna farið að skemmta mér við þá tilhugsun að vakna upp við eitthvert falskast hanagal sem ég hef nokkurn tímann heyrt, haninn hér galar í um hálftíma á morgnana, myndi frekar vilja vakna upp við spangól Díla í Ásgarði en þetta helvíti.

Rotate the paddock

Titillinn lýsir svona nokkurn veginn því sem ég hef fengist við síðustu þrjá daga en það er að sitja í dráttarvél og vinna í flögum. Varð að hætta áðan af því að það sauð á dráttarvélinni sem ég var á, komið gat á hosu frá vatnskassanum. Þetta er svosem engin erfiðisvinna en það ER HALLI á beitarhólfunum hér, fara upp hæð og niður aftur í mismiklum hliðarhalla, aðeins meira en ég er vanur og ég held meir að segja að eyfirsku túnin sem ég kynnist í námsdvölinni 2005 séu bara slétt miðað við þessi beitarhólf. Eitt einkenni á þessu hólfum eru bleytupollar inná milli þannig að vélin sekkur aðeins enda eru allar dráttarvélar hér á tvöföldum dekkjagang að aftan.

Annars er allt gott að frétta, ég er alltaf að átta mig betur og betur á enskunni hérna, er nú ekki farinn að tala reiprennandi en get gert mig skiljanlegan og skil innfædda ef þeir tala rólega. Gengur verst að skilja afann hérna á bænum, hann talar bæði hratt og með muldri þannig að ég skil hann nánast aldrei, (mætti líkja þessu við að Gísli á Uppsölum væri að tala ensku) ég yppti nú bara öxlum eða jánka því sem hann segir og hann er yfirleitt sáttur, þannig að ég nota svona táknmálsaðferðina á hann.

Á miðvikudaginn var ég í girðingarvinnu með vinnumanninum Tony, nýsjálenskar girðingar eru ekkert frábrugðnar þeim íslensku sem ég er vanur nema þeir nota þanvír neðst og átta strengja girðingarnet, gaddavírinn er svo til staðar efst. Þetta gekk hratt og örugglega fyrir sig nema ég held að Axel hefði fundist þetta asnaleg vinnubrögð því við unnum hvern hluta fyrir sig og neglum upp líkt og verktakinn sem hann fylgdist með í Skagafirði síðast sumar ef mig minnir rétt í fyrirlestur hans um girðingar í Almennri bútækni. Þar sem landið er mjög hæðótt þarf að strengja netið niður í dældunum og það gerðum við með hand- og fótafli. Leið ekkert vel þegar Tony missti takið andartak og ég flaug uppí loft með netinu þar sem ég var ekki nógu þungur til að halda því niðri.

Eins og gefur að skilja er sauðféð hér á þröngu landi og því þarf að gefa inn mikið ormalyf. Samt er bara lömbunum gefið inni ormalyf, ekki ánum, vilja að þær noti sínar náttúrulegu varnir gegn ormunum. Á fimmtudag og föstudag voru við semsagt í því að ormahreinsa lömbin og það er nú bara gert með samskonar dælubyssu og á Íslandi nema hraðinn hér er örlítið meiri, bara á föstudeginum voru ormahreinsuð 3000 lömb og ég held það hafi tekið 6 klukkutíma, ég rak nú bara inní tektina og út úr henni, lét inngjöfina að mestu eiga sig þar sem ökklinn fylgdi ekki eftir í þessu hraða. Þetta er í fyrsta skipti sem lömbunum er gefið ormalyf síðan aftur eftir 4 vikur þegar þau verða vanin undan ánum og loks 5 vikum eftir það. Til marks um það hversu stóran þátt ormalyfsgjöf er í hérlendum landbúnaði þá er ormalyfið keypt inn í stórum 20 L brúsum líkt og við fá smurolíu í á Íslandi og það er auglýst í sjónvarpinu rétt á eftir fréttum, get ekki séð RÚV fyrir mér auglýsa ormalyf fyrir bændur milli veðurfrétta og Kastljóss. Svo ég endi þennan ormalyfspistil á einhverju þá skilst mér að menn rækti féð eftir ónæmi gegn ormum, þá eru talin ormaegg í skítum frá hrútunum og þeir hrútar sem hafa fæst egg valdir til kynbóta í því markmiði að afkvæmi þeirra erfi þann eiginleika að hafa fá ormaegg. Las hér í einhverju blaði að vísindamaður er búinn að finna DNA marker fyrir lágri tíðni ormaeggja ef ég skildi greinina rétt.

Á þriðjudagmorguninn fór ég í Lornville en þar vinnur tengdasonur hjónanna sem Stocksman, þ.e. tengiliður bænda sem vilja selja búfé og þeirra sem vilja kaupa. Alla þriðjudaga er uppboð í Lornville og ef maður vill kaupa búfé verður maður að bjóða í og skepnurnar eru seldar hæstbjóðanda. Mjög gaman að fylgjast með þessu og þarna tala menn MJÖG HRATT, ég náði sárasjaldan verðinu sökum þess hve hratt þeir töluðu og meðfylgjandi myndband er frá uppboðinu á þriðjudaginn.

 

Svona tala menn stundum við mig, svo ég vona að fólk heima skilji við hvað vandamál ég á að etja þegar ég reyni að fylgjast með samtölum milli innfæddra.

Annars er best að fara enda þetta, búin að skrifa nóg og eflaust einhverjir sem ekki entust til að lesa allan þennan pistil, nýkominn úr kvöldmat, borðum grillmat utandyra enda var veðrið hér dásamlegt í dag, léttskýjað og 24°C hiti, næstum því of mikill hiti fyrir mig til að vinna í.

Að kvöldi mánudags

Mánudagsmorgun að renna upp á Íslandi núna og eflaust einhverjum sem langar að forvitnast hvað hefur á daga mína drifið hér fyrstu helgina. Ég er svona að komast inní lífið hérna á bænum og hér er fólkið mjög vinalegt og gott, fyrir mér líkist þetta bara alvöru íslensku sveitabæ og þetta hentar mér ágætlega. Þau skilja mjög vel mína slælega lélegu ensku og ég skil þau alltaf betur og betur, nýsjálendingar tala mjög hratt þannig að ég bara yppti öxlum ef ég skil þá ekki.

Svo ég skýri út merkinguna á bæjarnafninu þá stendur Lawson fyrir efri hluta á trjánum eða kórónurnar sem eru hér út um allt en Lea stendur fyrir alla akrana sem eru hér en þeir eru margir allt girt af. Vona að þetta skiljist. Ég er nú ekki búin að ná öllu varðandi kynbæturnar hér en aðalræktunarkynið er COOPWORTHS og er að ég held eitt aðalfjárkynið hér á Nýja-Sjálandi. Það var þróað af prófessor Coop um 1960 við blöndun Border Leicester og Romney. Helstu kostir þessa kyns eru há lambaprósenta á hverja á (á eftir að komast að því hver hún er), sláturþyngd er góð, mikil ullarvöxtur og vanhöld eru mjög lítil. Einnig eru hér nokkrar Suffolk kindur en þær eru bara til kjötframleiðslu og óskráðar. Þessum tveimur kynjum er blandað saman og þá fást blendingar með mikinn vaxtarhraða og eru fyrr tilbúnir til slátrunar "the meat factory".

Ásamt þessum bústofni sem telur nálægt 5000 kindum eru hér 180 nautgripir og nokkur dádýr. Hingað eru keyptir kálfar frá mjólkurbúunum og þeir aldir upp í sláturstærð sem er oftast við 18 mánaða aldur. Einnig fá mjólkurbændur að hafa kvígur hér í hagagöngu uns þær verða nógu stórar til að hefja mjólkurframleiðslu, þ.e. borga þeim fyrir beitina meðan þær eru að vaxa úr grasi. Svo er hér ein kýr sem er mjólkuð fyrir heimalningana en þeir eru eitthvað um 20, hef ekki talið þá nákvæmlega. Hún er mjólkuð með frumstæðari vélfötu en ég hef lært um á Íslandi. Svo eru náttúrulega hundar hérna til að nota við smölun á kindunum þegar þarf að meðhöndla þær eitthvað.

Landið sem þessir gripir eru á spannar eitthvað um 15000 ekrur sem jafngildir tæpum 600 hekturum og hjónunum hérna finnst skrítið að ég komi frá búi á Íslandi með 400 kindur og landið sé á bilinu 1500-2000 hektara. En Ísland og Nýja-Sjáland eru mjög ólík hvað þetta varðar. Hér eru bara notuð fjórhjól og mótorhjól til að smala kindunum saman ásamt hundum. Mér óaði nú stundum við aðförum hundana við kindurnar á laugardaginn en það er hægt að láta þá elta eina kind sem sleppur og ná henni, það sást oft smá blóð, eitthvað sem ég held að myndi ekki viðgangast á Íslandi.

En semsagt á laugardaginn var ég að aðstoða fólkið hér við að setja gúmmíhringi á halann á lömbunum svo hann detti með tímanum af. Þetta er gert til að þær verði snyrtilegri að aftan, þ.e. ullin óhreinkist ekki mjög mikið. Öllu beitt á gras og því mikill klessingur á kindunum líkt og sést á þeim íslensku þegar þær komast á túnbeit. Einnig voru lömbin meðhöndluð við "Scabby mouht" sem er einhver veira sem er landlæg hér í kindum og geitum, þarf að komast að því hvernig hún lýsir sér. Elstu lömbin fengu líka ormalyf, ekki nánda nærri öll. Held að það hafi verið tekin eitthvað um 500 lömb í svona meðferð á laugardaginn. Þessi framkvæmd lýsir sér þannig að allt er rekið inní trekt að flokkunargang og svo rennur það í gegnum hann, ærnar fara í gegn en lömbin í þröngt hólf og eru svo meðhöndluð þar og sleppt út.

Bóndinn er núna á ræktunarráðstefnu í Christchurch um Coopworth og verður þar fram á miðvikudag, kona sagði mér að slaka á þess tvo daga og vita hvort ökklinn verði ekki betri. Fór í morgun til nágrannans sem er með Texel fé en þar voru ástralskir búfræðinemendur í heimsókn. Hlustaði á hann tala um búið en ég náði nú ekki öllu en hann ætlar að bjóða mér aftur seinna og tala við mig á rólegu nótunum svo ég skilji þetta allt saman betur. Fer líka á miðvikudaginn í einhvern discussion group þar sem bændurnir hér á svæðinu koma saman og hlusta á ráðunautinn segja allt það nýjast í ræktunarmálum, verðu án efa mjög fróðlegt.

Ætla fara að enda þetta núna en langar að nefna eitt að lokum, fannst svolítið merkileg tilfinning að fara með bóndanum í gær og víxla kindum milli beitarhólfa, segja bara "follow me" og það kemur strollan af kindum og eltir mann yfir í næsta hólf. Væri nú aldeilis munur ef maður gæti sagt þetta við íslensku kindina. Set inn eitthvað af myndum ekki margar það tekur svo langan tíma að senda þær yfir netið.

Kominn til Dawson Dea

Ég er kominn á búid sem ég verd fyrst á. Get ekki sagt annad en mér lítist vel á stadinn. Hér lítur allt mjog vel út, var med bóndanum seinnipartinn vid hin ýmsu storf. Hér eru kindur (ca. 5000), nautgripir, dádýr, hundar og nokkrir hestar. Laet vita af mer einhvern tímann seinna tegar eg veit meira um búid og er kominn meira inní allt saman. Tarf ad fara versla mér vinnufot a morgun tvi her hefur ekki sést svo stór madur ádur. Verd kalladur JOLLY her, Eyjolfur er of erfitt í framburdi. (folk kemst naest tvi ad segja Eyjojola tannig ad Jolly er betra held eg).

Kominn til DUNEDIN

Jæja, ég hellti mér af stað út í vinstri umferðina í morgun. Var ekki ákveðin í því hversu langt ég myndi fara en stefna var tekin suður á bóginn. Stoppaði fyrst í borginni Timaru og fór þar inná McDonalds og fékk mér hamborgara í hádegismat. Hann var allt í lagi en ekkert til að hrópa húrra fyrir frekar en McDonalds á Íslandi. Ætlaði síðan að stoppa í Omaru en fann ekkert almennilegt stæði til að stoppa á þar þannig að ég hélt áfram í gegnum borgina. Stoppaði á ströndinni þar fyrir sunnan milli Katiki og Shaq Point. Tók þar nokkrar myndir sem ættu að vera hér einhversstaðar á síðunni og fékk mér nestið, en flýtti mér að éta það, því hænsnin og mávarnir sem voru þar gerðust svo ágeng við mig, vildu fá eitthvað að éta líka, flýtti mér bara inní bíl áður þessar fuglategundir voru farnar að slást um það sem ég missti niður. Held að stóri haninn hafi haft vinninginn.

Það er bara furðuauðvelt að keyra vinstra megin á vegin og venst furðu fljótt, held meira að segja að Vagn Kristjánsson hefði þorað að sitja í bíl með mér alla leiðina án þess að verða hræddur, bíllinn stóð sig vel, fór kannski ekkert of hratt upp brekkurnar hér fyrir utan Dunedin (svona eins og fara 5-6 sinnum upp Kambana) en hér er mjög hæðótt landslag. Hefði allavega ekki viljað hafa neinn með mér í bílnum þegar ég var að leita að móteli hér innanbæjar því bærinn stendur í mjög hæðóttu landslagi. (Hef ekki keyrt innanbæjar í meiri halla, ekki líkt Akureyri á neinn hátt, hún er bara slétt m.v. þessa borg) Ekkert asnalegt að skipta um gír með vinstri hendi, eina sem ég gerði oft vitlaust var að ég setti rúðuþurrkurnar oft á stað þegar ég ætlaði að gefa stefnuljós. Gerðist mjög oft innanbæjar.

Það var margt sem bar fyrir augu á leiðinni, sá mikið af kúm og það í massavís á sumum stöðum, sá líka eitthvað af sauðfé, sennilega myndi flestum Íslendingum þær hafa verið á þröngum haga. Veit ekki hvað ég mætti mörgum mjólkurbílum á leiðinni, þeir voru allavega margir. Sá meira að segja svona gamaldags baggabindivél í bænum Herbert, veit svosem ekkert hvort hún var virk eða ekki. Á öðrum hvorum akri voru síðan úðunartæki í gangi til að vökva gróðurinn, náði ekki mynd af svoleiðis en hlýt að rekast á svona aftur einhvern tímann seinna. Nýsjálensk vegagerð er ekkert frábrugðin þeirri íslensku, þ.e. þegar gert er við er bara slengt upp skiltum hér og þar, hraði minnkaður og þú verður að keyra milli vegavinnumannanna.

En er núna staddur á Farrys Motel í Dunedin og held áfram til Lawson Lea á morgun er sennilega rúmlega hálfnaður á leiðinni, keyrði 370 km í dag. Voða vinaleg kona í afgreiðslunni sem rukkaði mig um 120 NZ dollara fyrir gistinguna (ca. 6000 ISK). Þegar hún viss að ég væri frá Íslandi sagði hún mér að bróðir sinn væri þar og ynni í "Cheese factory in Selfoss", það hlýtur að vera Mjólkursamsalan og henni fannst ennþá merkilegra að ég hefði unnið hjá sama fyrirtæki á öðrum stað á landinu. Er heldur skárri í ökklanum núna en í gær, samt ekki góður, fínt mar komið út sem minnir einna helst á glóðaraugað góða sem ég fékk fyrir tæpu ári síðan, bara örlítið stærra.

Með kveðju frá Dunedin, Jolli KIWI (ætla fara finna mér einhvern veitingastað til að éta á. 

Fall er fararheill ............. ég vona það allavega

Best að láta vita aðeins af sér. Ég er enn í CHCH og verð það sennilega eitthvað áfram. Ég er búinn að kaupa mér bíl og "third party insurance" fyrir hann og kostaði það mig eitthvað um 45.000 kr. íslenskar. Hér er ekki skylda að vera tryggður í umferðinni, valfrjálst en bara aumingja þú ef óhapp verður. Ég er svo skelfilega lélegur með myndavélina, en þeir sem vilja líta gripinn augum geta skoðað hann á þessari síðu hér. Finnst vel við hæfi að skráningarnúmerið byrji á ME þar sem ég er að fara á sauðfjárbú.

Ég veit núna hvar ég á að vera fyrst um sinn en það er á sauðfjárkynbótabúinu Lawson Lea alveg syðst á eynni. Þar eru að mér skylst 500 skráðar kynbótaær en eitthvað um 4500 óskráðar ær ásamt nokkrum dádýrum og nautgripum. En í morgun ætlaði ég semsagt að leggja af stað á búið og var á leiðinni út í bíl þegar ég lendi í ójöfnu á gangstéttin, dett og misstíg mig heiftarlega á hægri ökkla. Fór niður á sjúkrahús, tókst að gera mig skiljalegan þar á minni slælega lélegu ensku, fór í rötgen og er sem betur fer ekki brotinn en í teygjubindi og á verkjalyfjum. Á að taka því rólega í nokkra daga að lækniráði, þannig að núna ligg ég bara í leti og læt mér leiðast, hleyp allvega ekkert um ef ég vildi skoða bæinn. Vonandi get ég lagt af stað á föstudaginn, tek því sennilega rólega hér á morgun áður en ég hendi mér af stað útí vinstri umferðina.

Frekar vonsvikinn með þetta og finnst eins og ég eigi ekki að komast héðan úr borginni ... myndi helst vilja vera heima á ÍSLANDI þessa stundina.